ความคิดผูกปม
รำพึงรำพันในวันคิดไม่ออกบอกไม่ถูก
บางครั้งความคิดคนเราก็ยากที่จะบังคับมันให้อยู่ในร่องในรอย ตอนนี้กำลังเขียนอะไรหลายอย่างอยู่พร้อมๆกัน อย่างหนึ่งที่กำลังบังคับตัวเองให้เขียนคือบทละคร แต่พอเริ่มขีดๆเขียนๆหรือกดแป้นพิมพ์มันก็จะไปได้สักสองสามบรรทัด แล้วความคิดมันก็บินไปสู่เรื่องอื่นอีกร้อยแปดพันเก้า
พยามยามจะไล่จับความคิดที่มันฟุ้งไปให้กลับมาที่เดิม แต่มันยากซะเหลือเกิน กำลังเขียนบทเรื่องหนึ่งอยู่แล้วก็ติดแล้วก็ตัน แต่ก็ดันได้พล๊อตเรื่องใหม่มาอีก สุดท้ายที่เขียนๆไว้ก็ไม่ได้ไปไหนไกล จากความคิดที่ผูกปมก็เลยทำให้หัวคิ้วเริ่มผูกโบว์
Somewhere in the Moon 