คอย ก.ด. ภาค ขนมหวานฟรุ๊ตสลัด
ตะโก้ สาลี่ ลิ้นจี่ และ เชอรี่ มาทำอะไรกันที่นี่
คำตอบ คือ พวกหล่อนมาคอย ก.ด.
ช่วงหลังๆไม่ค่อยได้แสดงละครมากนัก เพราะมีงานด้านการจัดการและงานกำกับซึ่งต้องดูแลเยอะ เลยทำให้ไม่ค่อยได้เล่น จะได้เล่นกับเค้าในหนึ่งปีก็จะมีสักเรื่อง และปีนี้ก็คือ ละครแอ๊บแบ๊วเรื่อง คอย ก.ด. กำกับโดย คุณพี่บิ๊ก ดำเกิง ฐิตะปิยะศักดิ์ ก็คุยกันมานานแล้วว่าอยากจะทำงานร่วมกัน พี่บิ๊กก็เสนอเรื่องที่อยากทำว่าอยากทำ คอยโกโดต์ โดยใช้ผู้หญิงแสดงทั้งหมด ก็เลยคลิ๊กกันว่า เราก็อยากเล่น และผู้หญิงทั้งหมดนั้นก็น่าจะมาจากนรกในเรื่อง ไฟล้างบาป ซึ่งตอนนั้นเราทำงานกันเอง กำกับกันเอง เราก็คุยกันว่า เราน่าจะมีคนมากำกับให้เราได้เล่นอย่างสบายใจบ้างนะ เอ้า ก็เลย คลิ๊กกันหมด
พระจันทร์เสี้ยวการละครก็เลยร่วมมือกับ New Theatre Society เราก็เลยแบ่งงานกันอย่างนี้ว่า ทิศทางเรื่องการปรับและการกำกับโดย พี่บิ๊ก ส่วนเรื่องการทำโปรดักชั่นการดีไซด์มาจากทางพระจันทร์เสี้ยวการละคร กระบวนการซ้อมและกระบวนการทำงานก็ดำเนินไปพร้อมๆกัน เพราะเราค้นหาลองเล่นหลากหลายแคแรคเตอร์ก่อนจะมาสรุปเป็นเช่นนนี้ ดังนั้นทีมงานก็จะอยู่ด้วยกัน ดูกันไป เล่นกันไป แล้วก็คุยกัน จนได้ข้อสรุปแล้วก็ลองทำไปพร้อมกับการซ้อมขั้นต่อไป
ในเรื่องการแสดง ก็อย่างที่บอกว่านานๆทีจะได้เล่น ก็ดี สนุกดี แต่บทเรื่องนี้โหดมาก บทเยอะ จำยาก แล้วยังเล่นยากอีก ต้องยกให้เป็นบทจำยากที่สุดตั้งแต่เคยเล่นละครมาเลย บทต้นฉบับแบบเต็ม จะหดหู่มาก ผู้กำกับของเราก็อยากให้เราเล่นแบบแอนตี้บท ทำตัวเหมือนเล่นๆแบบไม่เล่น ยิ่งพูดยิ่งงง อันนี้ต้องมาดูกันเอาเอง
บทละครเรื่องนี้ก็เหมือนวางหมากล่อเราให้เป็นไปตามที่คนเขียนวางไว้แต่แรก ถ้าไม่มีสติดีๆ เราก็จะไปตามนั้น ซึ่งความหดหู้สิ้นหวังและความน่าเบื่อก็จะตามมา เราพยายามตีความและเล่นกับบทอันนี้ใหม่ในบริบทของบ้านเราและเล่นกับคนดูในปัจจุบัน ฉะนั้นในฐานะนักแสดงบางครั้งก็ต้องปล่อยวางมากๆและละวางอะไรต่างๆนาๆ เล่นแบบไม่ตีความตามคำพูด และเล่นตรงกันข้ามซึ่งเป็นอะไรที่ยากและท้าทายทุกรอบการแสดง
Somewhere in the Moon 