ตอนนี้กำลังเป็นบ้าเป็นหลังกับหนังสือของอ.ไมเคิล ไรท อ่าน “ฝรั่งหายคลั่ง(หรือยัง?)” กับ “ฝรั่งคลั่งผี” แล้วให้ถามตัวเองอีกครั้ง นี่คนเขียนเป็นฝรั่งจริงๆน่ะหรือ หรือเป็นคนไทยแล้วปลอมตัวเป็นฝรั่งกันแน่ หนังสือสองเล่มนี้เล่าเรื่องไท้ไทย เขียนด้วยภาษาไทยอ่านง่าย เหมือนกับมีคนมาเล่าให้เราฟัง แถมสำบัดสำนวนก็ออกจะไท้ไทย และบางสำนวนก็โบราณดี อ่านสนุก ราวกับคนไทยแท้ๆเขียน ไม่ใช่แบบคนไทยเขียนแต่ดันเขียนแบบฝรั่ง อ่านไทยแล้วจะต้องแปลเป็นไทยอีกที
ในเล่มฝรั่งหายคลั่ง(หรือยัง?) เป็นบทความหลายๆบทความว่าด้วยเรื่องเก่าๆโบราณๆอย่างความเชื่อ ศิลปวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ ประเพณี และโบราณสถาน หากใครชอบรู้เรื่องเก่าๆหรือชอบดูของเก่าๆหรือไปเที่ยวโบราณสถานก็จะได้ความรู้คู่ความสนุกในแบบสาระข้นปนขันนิดๆแอบเหน็บหน่อยๆ เรื่องที่ชอบมากได้แก่เรื่อง ลึงค์และโยนี สัญลักษณ์แห่งชีวิต และความเชื่อเรื่องเจ้าพ่อเจ้าแม่ เรื่องไปเที่ยวเขาพระวิหาร สุโขทัยรัฐในอุดมคติ และอื่นๆอีก ได้ความรู้และสนุกเพราะอ่านไปอ่านมาเหมือนได้ไปเที่ยวไปเห็นผ่านตัวหนังสือ แล้วก็ทำให้อยากไปเที่ยวไปดูที่เขาเล่าไว้
ส่วนเรื่อง ฝรั่งคลั่งผี นั้นน่าจะถูกใจคนที่ชอบรู้เรื่องเล่าตำนานกับความเชื่อไม่ว่าของตะวันออกและตะวันตก แค่เรื่องแรกของหนังสือเล่มนี้ก็วางไม่ลงแล้ว เรื่องแรกคือ ทำไมพระอิศวรจึงร่ายรำ คนที่ชอบเกี่ยวกับระบำรำฟ้อนและทำละครอย่างเรารู้จักรูปปั้น ศิวนาฏราช แต่ไม่รู้ความหมายที่ลึกซึ้ง รู้มาบ้างนิดๆหน่อยๆ แต่พอมาอ่านจึงเห็นการวิเคราะห็เจาะลึกทั้งด้านความเชื่อทางศาสนา และจิตวิทยา ก็ให้ถูกใจเพราะเป็นเรื่องบทบาทชายหญิง แล้วก็ทำให้เราอยากไปหางานของ Jung มาอ่านเพิ่มเติม ในเล่มนี้ยังมีอีกหลายรื่องน่ารู้ เช่น พระพิฆเนศ: เทพบุตรถูกประหาร เรื่องยอดฮิตของตอนนี้อย่าง นาคนางพระโขนง เพศ ความตาย ผีกับพุทธศาสนา ก็มีให้ได้อ่านเปิดแง่มุมใหม่ๆ
คงเป็นบ้าเป็นหลังอยู่สักพักกับหนังสือสองเล่มนี้ และคงต้องไปหาเล่มอื่นๆมาอ่านอีกต่อไป
Somewhere in the Moon 