อาหารการกิน

 

เป็นรื่องที่น่าเหนื่อยมาก เพราะอาหารที่นี่จานโตมากสำหรับเรา และด้วยความเกรงใจบวกกับความเสียดายทรัพยากร ก็ต้องพยายามกินให้หมด ซึ่งบางครั้งมันก็พะอืดพะอม ตอนหลังๆต้องถามและพยายามหาอาหารจานที่เล็กที่สุด

 

อาหารมื้อแรก ตอนเช้าที่ไปถึง หลังจากคุณลุงขับรถพาเราออกมาจากสนามบินได้สักพัก ก็เเวะที่ร้านวัฟเฟิล์ล อาหารเช้า คือ ไข่ดาวสองฟอง กับเบคอร์นน้ำมันเยิ้ม และ ชีสทอดอีกหนึ่งกอง ชีสน่ะ….มันคือชีสนะ โอ้ว….เรากินไม่ไหมดหรอก ทำไมมันเยอะยังงี้ อ้อ…แล้วกาแฟที่นี่ก็จืดมาก ทำให้เรารู้ว่าทำไม เขาถึงกินกาแฟกันได้ทั้งวัน ก็เพราะมันจืดยังกับน้ำน่ะสิ แม้แต่สตาร์บั๊คก็จืดกว่าที่บ้านเรา

 

ที่นี่แทบไม่มีคนไทยเลย มีนักเรียนไทยอยู่สี่ห้าคนมั้ง แต่มาดูการแสดงของเราแค่คนเดียว เขามาเรียนเรื่องวิทยาศาสตร์เรื่องยาประมาณนี้แหละ ไม่มีมาเรียนละคร ที่นี่มีร้านอาหารไทยอยู่ร้านหนึ่ง เราก็ไปกัน ก็อย่างว่า ร้านอาหารไทยในต่างแดน ถ้าไม่ใช่คนไทยทำก็ไม่เหมือนกับที่บ้านเราอยู่แล้วแหละ ไปร้านอาหารจีนยังดีกว่า ยังเหมือนอาหารที่เรากินมากกว่า ร้านนี้ ชื่อ ไชนีสวัน ก็พอโอเค เป็นอาหารบุฟเฟ่

 

แต่ร้านที่ประทับใจมากกลับเป็นร้านอาหารเม็กซิกัน อร่อยมาก มีรสชาติ และเผ็ค มีพริกดองอร่อยๆให้ด้วย  นอกนั้นถ้ากินที่ยูก็ กินซุปกับสลัด แล้วก็กลับมาทำอาหารเองที่บ้านโดยมีคุณครูผู้แปลงร่างเป็นพ่อครัวใหญ่ทำอาหารโดยเราเป็นลูกกะจ๊อก คอยหั่นเนื้อ ล้างผัก แล้วก็ล้างจาน